Covid-19 in Togo
België is sinds zaterdag 14 maart 2020 in lockdown omwille van het Coronavirus Covid-19. Het niet naleven van de maatregelen kan leiden tot een geldboete. In Togo gaat het er anders aan toe. Getuige daarvan de blog van Sylvia ter plaatse.
Sylvia vertelt: “Covid-19 heeft ook hier zijn impact.”
De avondklok is ingesteld. Van 20u tot 6u mag niemand zich op straat begeven. Voor ons hier in de brousse verandert dat niet veel. Wij durven sowieso niet buiten vanaf 18u.
De kinderen hebben geen school meer sinds 22 maart. Tot hoe lang, weten we niet. Hoe gaat men hier de overgangsexamens regelen? Onze kinderen zijn de “de vakantie” al goed gewoon. Een schrift vastnemen is soms al te veel gevraagd. Ja, kind zijnde, echt snappen doen ze het niet. Je kan het ze niet kwalijk nemen. Maar het terrein opruimen en werken in de tuin van het weeshuis zien ze wel zitten!
Het grootse probleem hier zijn de barrières die politie, gendarmes en militairen op de weg maken.
Fovi Vincent gaat driemaal per week met de motor naar de markt in Tsevié. Hij moet telkens enorme toeren uithalen om binnenwegen te nemen. Zo niet, sturen ze iedereen terug vanwaar hij komt. Maar onze kinderen en wij moeten wel eten hé.
Zeer kort bij ons weeshuis hebben ze onlangs een dame met een baby op haar rug, die als passagier achterop een motor zat, geslagen omdat zij geen mondmasker droeg. En dit met de dood tot gevolg! De baby bleef gelukkig ongedeerd. Dit is allemaal normaal hier. De omstaanders zijn in protest tegenover die gendarmes gegaan. Dus hebben ze iedereen met traangas verdreven. Gaat het er in België ook zo aan toe?
Ikzelf moest naar de hoofdstad Lomé voor een bezoek aan de bank en om bij Ria enkele dozen op te halen die ons via de container werden toegestuurd. In ben daarbij serieus in de problemen gesukkeld. Hier een beetje verder voor de péage moest ik al rechtsomkeer maken. Praten met die gendarmes was praktisch onmogelijk. Toch geprobeerd om uit te leggen dat ik van hun chef de toelating heb gekregen en dat ik hem per telefoon wel even wil doorgeven. Geen sprake van! Ze stonden al met de matrak klaar om je auto te vernielen. Bon, op een kleine ruimte de 4×4 gemanoeuvreerd om rechtsomkeer te draaien. Een beetje verder de wagen geparkeerd en hun chef gebeld. Hij had me immers beloofd dat ik hem mocht bellen wanneer ik in de problemen zou komen. Gelukkig kwam hij af om me te begeleiden. Et voilà, na gepraat te hebben met zijn ondergeschikten mocht ik uiteindelijk door. Hij heeft een eindje voorgereden tot de weg volledig vrij was. Ik heb hem uiteraard vriendelijk bedankt. En ik mocht hem terug bellen als ik ook bij het terugkomen problemen zou hebben.
Geruime tijd later dus terug richting Tsevié en ons weeshuis met een volgeladen wagen.
Lap! Terug file, terug barricades. De politie vroeg waar ik naartoe reed en of ik een toelating van het gouvernement had. Ik antwoordde weer hetzelfde. Resultaat: terugkeren !!! Ik zei hem dat dat echt niet kan, dat de kinderen op mij wachten, dat ik toelating gekregen heb, enz. enz. Geen sprake van. Terugkeren! Ik heb de auto stilgelegd, heb terug de reddende engel gebeld. Die is weer op zijn motor gesprongen en weer met hen komen praten dat zij mij moesten doorlaten omdat ik voor hun weeskinderen zorg. Ik heb daar toch zo een drie kwartier in de brandende zon gestaan met vóór mij de vrachtwagen met de mannen met de matrak en desnoods de nodige gaskanonnen. Enfin, ik mocht mij door de menigte mensen, die uiteraard ook door wilden maar niet mochten, doorwringen om uiteindelijk de barricades te passeren. Uiteraard heb ik diene goeie gendarme telefonisch nog eens extra bedankt. Ik zou het anders niet geweten hebben. Niet in Lomé mogen en niet naar huis mogen …???
Ja, ze vragen een laisser passé, maar dat duurt meer dan een maand alvorens ze het geven en het kost geld, veel geld. De gendarme die mij geholpen heeft, heeft mij dit trouwens afgeraden. Men wil daar extra van profiteren!
Er wachten nog enkele dozen en kastjes bij Ria. Maar die durf ik nu toch niet zo direct meer halen. Ik weet dat ze bij haar veilig staan.
Dit alles om een voorbeeld te geven hoe het er hier op de weg aan toe gaat.
Langs de andere kant, vind ik het geweldig hoe vindingrijk de mensen hier zijn om mondmaskers te maken die bij hun kleding passen. In alle kleuren vind je ze terug.
Onze kinderen zitten veilig tussen de muren rond het weeshuis. Gelukkig is hun terrein groot genoeg om buiten te ravotten na in de tuin gewerkt te hebben.
Voilà, ik wilde dit toch even neerschrijven om aan te geven hoe de toestand hier is. Het nadeel is dat er een Franse dame in Tsevié is geweest die volgens de plaatselijke bevolking besmet zou geweest zijn. Ja, die blanke wordt natuurlijk met mij vergeleken en dat maakt het voor mij hier extra moeilijk.
De overheid is hier ook niet eerlijk met de cijfers wat het aantal slachtoffers van het coronavirus betreft.
Maar, wij laten ons niet doen, wij laten ons niet afschepen!
Zoals hier hun slogan is : Ça va aller! Awel, dat breng ik nu in de praktijk.
Ça va aller!!!!!!!