Sylvia’s Blog: “Weer wat nieuws van enkele maanden in een notendop…”

Hallo beste lezers,

Weer even wat lectuur over de gang van zaken gedurende enkele maanden in Joko Kope.

Eerst en vooral mijn excuses voor het uitblijven van antwoorden op mails aan mij gericht. Sinds geruime tijd ontvang ik geen mails meer. Ze hebben mijn mail adres gekraakt.

Niettemin draait hier alles op volle toeren.

In februari had er een 3-daagse conferentie plaats georganiseerd door Unicef in samenspraak met Affaire Sociale, om ons de eindresultaten over de controle der weeshuizen en onthaalcentra te melden. We staan echter goed aangeschreven en op een goede plaats in de lijst. Enkele minpuntjes nog corrigeren. Met enkele ben ik het eens, met andere niet.

Ik moet zeggen dat ik enorm verrast was, laat ons zeggen geshockeerd, over de manier en de toon waarop de dame ons 3 dagen toesprak. Niet abnormaal hier in Togo, ik ben al veel gewoon, maar dit was er over. Afgeblaft als honden, mensen die hun goed hart tonen gelijk gemaakt met de grond, met leugens de mensen in de val lokken. Dat noemt men dan “Protection des Enfants “.

Ik kan hier een lang verhaal over schrijven, maar beter dat ik dat niet doe om bepaalde redenen en om jullie mijn woede te besparen. Togo, Togo !!!!

Na 6 maand komen ze kijken (te tellen vanaf januari) om elk weeshuis op te volgen of we voldoen aan de criteria ze gegeven hebben. Geen probleem, maar ik heb ook mijn vragenlijst klaar voor hen. Snappie?

Onze kinderen hier in Joko Kope stellen het goed.

Vanaf februari volgen Daniel en Joseph repetitieles om trompet te leren spelen tijdens de kerkdienst. Ze zijn er enorm door geboeid, dus waarom ze niet de kans geven hun muzikaal talent te laten ontplooien.

In deze maand was er bezoek van Felix zijn papa en er zijn 2 verjaardagen gevierd , namelijk van Dado en Lawoé, dit met de nodige cadeautjes van de meters en de peters.

We hebben onze (noisettes) boom gekortwiekt, die ondertussen al terug vorm heeft aangenomen.

 

 

Ik heb de schrik van mijn leven gehad met een onaangekondigde staking tegen de benzineprijs verhoging. De prijs is niet ver van de Europese prijs, maar als je de lonen in verhouding ziet kan ik het aannemen dat de mensen hier op reageren. Terecht. Maar de manier waarop is iets anders.
Ik was onderweg van Lomé naar Wli na een bezoek gebracht te hebben aan de peter van Hope die in het weeshuis Spes vertoeft. De stakers gooiden op verschillende plaatsen eender wat op straat, stoelen , banken, zware voorwerpen tot blokken beton. Op één der kruispunten gooide een man een grote betonblok zo goed als op de auto. Het was als in een film, ik kon in volle vitesse juist wegglippen tussen de andere betonblokken en de verhoogde middenberm door. Dan snel in een steegje gevlucht wat me ook al zo raar leek. Vol heethoofden. Alle raampjes en deuren vergrendeld, bakkend in de zon gewacht tot het heetst van de strijd voorbij was. Dan geprobeerd tussen enkele vrachtwagens de route te hernemen. Dat heeft 3 uur geduurd. De militairen die ondertussen gearriveerd waren moesten elk kruispunt voor ons vrijmaken. Man, man, man, mijn handdoekje kon je uitwringen van het zweet, evenals mijn kleren die ik droeg.
Enfin, al bij al goed thuisgeraakt en” smiling” voor de kinderen .

Met het comité AMEPA voor de zieken in het dorp (opgericht in het dorp)hebben we toch weer 2 zieken kunnen helpen in deze maand februari.

In maart heb ik het comité ‘ouders van de leerlingen’ in het college in de publieke school verlaten. De kinderen gaan trouwens naar een privéschool nu.

Dit wil niet zeggen dat ik de anderen leerlingen niet wil helpen. Doch, niets dan verwijten, achterklap door de directeur zelf. De kinderen moeten een bijdrage doen per jaar. Deze bijdrage dient normaal gezien om de vrijwillige onderwijzers te betalen en andere zaken voor het welzijn van de leerlingen.De directeur komt niet boven water met het geld, dus wat doe je dan nog als penningmeester met een lege ‘cahier’ in een comité.

We hebben bezoek gehad van Barbara en Theo (directeur van AFLAM). Dat was lang geleden dat we elkaar nog gezien of gehoord hadden. Het was een heel leuk moment en zij waren enthousiast over de netheid en de vooruitgang van ons project.

Gloria kreeg bezoek van de 2 nonkels, neef en grootmoeder.

Ook voor Edith was er bezoek van de mama. Het deed me plezier hoe Edith met haar mama kletste en lachte. Eindelijk eens een goede verstandhouding tussen moeder en dochter.

Bezoek van Annelies W. (AKOUYO)met financiële steun en cadeautjes van meters en peters voor Dado, Jacky en Ramdan. Akouyo heeft ook materiaal geleverd aan het dorpshospitaal hier in Wli-centre.

De broer van Ria, Marc E. heeft na zijn bezoek hier in het weeshuis, een dermatoloog in België geraadpleegd in verband met de hoofdziekte van Dado. We hebben hier al alles geprobeerd, natuurlijke middelen tot medicatie toe. Hij heeft de nodige medicatie meegegeven vanuit België en heeft alle kosten op zich genomen. En, Dado is zo goed als verlost van haar hoofdziekte. Een dikke dank je wel Marc !!!!!!!

De leerlingen van CM2 (zesde leerjaar) bereiden zich voor op het speciale eindexamen CEPD rouge(Certificat d’Etude de Premier Degré) . Rouge staat voor definitief examen. Als voorbereiding doen zij verschillende CEPD blanc in hun klas, maar ook in andere scholen met dan nog eens  leerlingen van het zesde van verschillende scholen bij elkaar. Hun school doet daar enorm veel moeite voor, en hebben dan ook goede resultaten. Het is te zeggen, de ene keer spreken we over 1^e of 2^e plaats voor Gloria, een 6^e of 9^e plaats voor Dinah. De laatste keer waren de proeven iets moeilijker en had Gloria een 9^e plaats en Dinah was niet geslaagd. Hopelijk is het resultaat voor het definitieve terug beter, anders is er een probleem. De school doet elke maand een evaluatieproef voor elke klas. Iedereen doet het goed, enkel Assou (5^e leerjaar )en Dinah (6^e leerjaar)hebben een probleem om de materie te volgen en te verstaan.

Op 20 maart hebben Daniel en Joseph en maman, Greet (Mevr. H.)afgehaald op de luchthaven. Zij heeft een maand bij ons gelogeerd om het leven hier met de kinderen te ervaren. Greet gaat soms met haar man en anderen van het medisch team in Kara opereren in het HME (Hôpital Mère Enfant). Greet is tevens meter van ons meisje Winner hier in ons weeshuis.

Op het eind van maart is onze vriend “soldaat”, oud scout overleden. Hij, met de overleden chef canton (in 2015) , zijn beste vriend, zorgden voor de veiligheid in het dorp. Zij gaven me goede raad en beschermden ons. Beiden een groot verlies voor mij .

In april had er het paasexamen plaats gevolgd door de proclamatie.  Meters en peters, ik stuur de punten door samen met de eindproclamatie, daar we veel te laat zijn en we praktisch aan het eind van het schooljaar komen. Daniel

was 1^e , Joseph  1^e , Dinah 9^e, Gloria 1^e  ,Assou 8^e , Abraham 3^e , Edith 4^e  (met een half puntje over de helft), Valerie 2^e , Andre 1^e, Kekeli 2^e ,Eyram 5^e ,Odesmou 11^e ,Ramdan 14^e , Noble 7^e ,Jacky 6^e ,Dado 12^e ,Winner 2^e ,Lawoé 3^e .

Ze zitten niet met velen in de klas, en zoals ik altijd zeg, de rang zegt mij niet veel, de punten wel. Als de hele klas bijvoorbeeld niet werkt heb je met slechte punten nog een 1^e plaats.

 

 

We hadden bezoek van Ria, broer Patrick, vriend Eddy met vrouwtje en kleindochter en nog vrienden,  van 3 vrijwilligsters die een stage deden in de school in Sichem. Ze zijn aangekomen in Assome met stralende zon, maar hier in Wli aangekomen om te picknicken, wel, dat viel letterlijk in het water. Een serieuse regenvlaag om U tegen te zeggen. Dat maakte de sfeer niet minder aangenaam om toch nog samen leuk te babbelen, een rondleiding te doen en een hap te eten. Super lekker klaargemaakt door onze Belgische kok Patrick E.
Een hele aangename en leuke dag.

Ondertussen was er de paasvakantie.

Joseph kon met de school deelnemen aan de culturele week(3 dagen). Zij organiseerden een voetbalmatch tussen onderwijzers en leerlingen, artiesten die kwamen optreden en een uitstap naar Kpalimé. Jammer genoeg had de bus panne en zijn ze zeer laat kunnen vertrekken naar Kpalimé ( niet verwonderlijk hier in Togo).

Met tata Greet , Assou, Abraham en Andre zijn we het strandproject van Ange gaan bezoeken. Een blij weerzien met Sesse, daar we elkaar niet alle weken meer zien, en een blij weerzien met de choreograaf Raouph waarbij ik enkele jaren Afrikaanse dans bij gevolgd heb . En uiteraard de strandkinderen die me steeds nauw aan het hart liggen.

Met tata Greet , Odesmou, Noble,Ramdan, Espoir en Felix een bezoekje aan het dispensarium Mivakpo gebracht .Een unieke kans voor Greet die verpleegster is.

Later een bezoek aan het dispensarium in Assome en aan de rijstvelden in Kovié samen met Edith, Jacky, Dado, Eyram en Kekeli.

Even een ontspannend moment voor maman, een bezoekje met Greet bij Nathalie D. in Lomé. Een leuk onderonsje met nog andere uitgenodigde dames . Zoals altijd, een héél tof onthaal en een superlekker etentje aangeboden.

Dankzij haar ben ik bij een betrouwbare osteopaat (een Franse dokter)terecht gekomen die mijn nek heeft kunnen losmaken, om me te verlossen van de steeds aanhoudende nekpijn. Voor de eerste keer, een héél raar gevoel moet ik zeggen.

Later in de vakantie zijn Greet, Dinah,Gloria en ik gaan shoppen op de grote markt en de artisanale markt in Lomé, in de village artisanale(is nog een ander gezellig marktje) en daarna hebben we een flinke wandeling gemaakt op het strand gekoppeld aan een etentje en frisdrankje.

De voorlaatste dag zijn tata Greet , Lawoé , Winner en ik gaan zwemmen in het aangename zwembad in hotel Napoléon. Dit zwembad is geschikt voor kleinere kinderen. Zo kon Greet eens extra tijd vinden voor haar metekind Winner .een lekker etentje als afsluiter. Wat een feest voor Winner en Lawoé.

 

 

Op 17 april is Greet terug huiswaarts vertrokken. Daniel , Joseph en ons maman hebben  ze naar de luchthaven gebracht. Daar weer een lekker broodje en frisdrankje genuttigd.

De kinderen zijn gevaccineerd tegen meningitis. Een actie georganiseerd door het ministerie van gezondheid in alle scholen. Ook in de kleuterschool waar dit niet altijd even gemakkelijk was.

Op 27 april, de dag van de onafhankelijkheid  heeft Joseph met andere leerlingen van de school deelgenomen aan de défilé in Tsevié.

Op diezelfde dag heeft tandarts Thierry(EODEC) Espoir zijn mondje verzorgd. Geen gemakkelijke opgave als het kind volhoudt nee te zeggen. Dankzij de rol van M. Thierry als uitstekende psycholoog kon Espoir overtuigd worden. Daarna kreeg Espoir 2 min. bedenktijd (alleen in de wachtzaal)om te beslissen. En , ja hoor, zoals een grote ging hij in de stoel zitten klaar om de werken uit te voeren. Dit was super om mee te maken. Een ontroerend moment die twee bezig te zien. Thierry, bedankt voor de goede zorgen.

Op 29 april is onze vriend “soldaat” begraven met de nodige ceremonie. Diezelfde dag heeft tata Ria die eveneens op de begrafenis aanwezig was een mooie go-cars geschonken aan onze pagadders. Super content ze waren. Bedankt tata Ria.

In mei heeft Odesmou bezoek gehad van zijn mama zijn grotere broer Pedro.

Bij Nathalie D. in Lomé weer een gezellige babbel met enkele dames gehad en een lekker Belgisch menu verorberd.

De directeur van CEG Wli-centre (publieke school) vroeg me om als ouder van “comité parents des élèves” 15meisjes te vergezellen bij een 3-daagse vorming “Autonomisation ds jeunes filles”. Dit leek me zeer interessant en ik kan dit ook later bij ons hier in Joko Kope gebruiken. Dus, ik heb dit niet geweigerd ook al ben ik niet meer werkzaam in het comité. Het is werken tegen “violence”, sexueel geweld en misbruik en opkomen voor de rechten van jong meisje en vrouw.

Waarom Wli-centre in de reeks van 5 verkozen scholen? Omdat er in het 4^e middelbaar een 4-tal zwangerschappen zijn. Niet altijd misbruik , maar ook onbezonnen zich amuseren met de jongens in plaats van hun studies ter harte te nemen.

Het was zeer interessant.

De vzw Joko Togo heeft beslist een eigen ‘champ’ te voorzien. Het andere veld had niet veel meer te bieden, daar de loslopende geiten , schapen en koeien alles kwamen opeten. Er viel niet veel meer te oogsten . Een supertof initiatief van de vzw Joko Togo.!!!!!Merciiiiiiii !!!!!

Valérie heeft bezoek gehad van haar mama, broertje en zusje. Dit kwam goed uit, zodat de mama toch ook even Valérie kon terecht wijzen op haar manier van handelen die niet meer zo correct was. Een beetje steun van de overblijvende familie is niet slecht.

In mei nog een voorbereidend examen CEPD blanc in een school in Teckpo. Gloria was 2^e en Dinah 5^e . Alle 9 leerlingen van hun klas waren geslaagd. Houden zo.

Op gebied van de gezondheid, hadden we toch wel enkele bezoekjes aan het dispensarium.

Espoir met uitslag in het aangezicht. Niets ernstigs , met medicatie is alles verdwenen.

Edith had pallu en Joseph had een zware hoest. Ook deze twee zijn goed hersteld na het nemen van hun medicatie.

Jacky haar lichaam stond vol wondjes die ze zelf steeds terug openkrabt. Zij urineert ook alle nachten in bed. Een onderzoek van bloed en stoelgang wezen uit dat er niets te vinden was. Na een bezoek aan een dermatologe, kreeg Jacky medicatie en zalf voorgeschreven. Na gebruik hiervan, zijn de wondjes toch dichtgeraakt. Toch moeten we streng toezicht houden, want voor Jacky is het al een gewoonte geworden een wondje steeds open te maken.

Geruime tijd komt elke zaterdagnamiddag de pastoor, die heel realistisch is, werken met de kinderen. Niet slecht, het is hier eenmaal zo, en de kinderen krijgen meer begrip voor bepaalde zaken in het leven.

De herhalingslessen in school en thuis , zowel in de week als in het weekend gaan steeds gewoon door. Hierdoor de betere resultaten op school.

Onze 2 kleinsten doen het ook goed op school. Espoir ,heel geïnteresseerd sleept Felix er mee door. Deze is een beetje lam en tammer.

Ondertussen staat via de vzw Togokids de muur en de poorten overeind. Een betere bescherming voor de kinderen.

 

 

Begin juni hebben we 10 bananenbomen (bakbananen) geplant . Tussen  het gebouw van de klas, speelruimte en het kippenhok. De andere gewone bananenboompjes komen later. Ben benieuwd wat dat gaat geven.

We hebben bijna elke dag zware regenbuien vergezeld met een hevige zware wind hier in Wli. Goed voor de groententuin die het nog steeds goed doet en de maïs, maar het wordt zo’n modderboel , dat ik het nu al beu ben. En het gaat voort tot eind juli.

Ondertussen heeft Kekeli ook pallu gehad. Ze is aan de beterhand door middel van medicatie en inspuitingen. Ja, in het regenseizoen, doen de muggen hun best.

Dinah en Gloria hebben nogmaals een CEPD blanc proefexamen gedaan in de publieke school hier in Wli-centre. Gloria was 9^e en Dinah niet geslaagd. Wat een terugval. Een tandje bijzetten, want begin juli is er het beslissend examen CEPD rouge.

Annelies met andere leden van Akouyo en een vriendin zijn ons weer een bezoekje komen brengen en hebben onze kinderen weeral eens lekker verwend met cadeautjes en financiële steun van meters en peters voor Ramdan, Dado en Jacky . Dikke merci allemaal.

 

 

Met veel plezier kunnen we zeggen dat we er een supermooi gebouw bij hebben. Namelijk de studeerruimte, speelruimte , magazijn en keukentje zijn in orde gebracht.

We beginnen stilaan met het instaleren en de schoolborden tegen de muur te hangen.

 

 

De kinderen worden ouder, de pubers nemen toe. Er gaat geen dag voorbij zonder er iets te regelen valt, hier thuis, in school.

Dus echte rust is er weinig, maar het is leuk om te zien hoe de kinderen evolueren en hoe ze samen omgaan met elkaar. Ieder met zijn eigen karakter, met zijn eigen streken en zijn eigen capaciteiten.

Bedankt jullie allemaal om dit hele epistel te lezen. Ik zou zo veel meer kunnen uitweiden over alles , maar dan zou het véééééél te lang duren.

We zijn benieuwd naar de schoolresultaten van de kinderen. Dit zou tussen half of eind juli zijn. Het school eindigt officieel 4 augustus. Realiteit is dat half juli.

Begin volgend schooljaar zou 25 september zijn. Als het niet verandert ????!!!!!!

p.s. Sorry dat we de verjaardagen van meters en peters dit jaar een beetje uit het oog verloren hebben door al de drukte hier. We maken dit goed met een briefje en kaart na de eindresultaten van dit schooljaar.

Vele lieve groetjes van de hele companie hier in Joko Kope en tot de volgende blog.

Sylvia en co.